Ze maakte foto’s van verstandelijk beperkten die zelfstandig wonen. Een thema dat dichtbij komt, ze heeft namelijk zelf een licht verstandelijk beperkt broertje. “Fotograferen in de zorg vind ik heel waardenvol, omdat je de mensen die je fotografeert een mooie dag bezorgt. Ik houd ervan om mensen te leren kennen en om iets voor hen te kunnen betekenen. Daar krijg ik zo’n energie van! Voor dit project heb ik Stichting de Iris in Vianen benaderd. Daar werd ik met open armen ontvangen. Ik kreeg de vrijheid om de foto’s te maken die ik wilde schieten. Voor mij was het belangrijk dat iedereen zichzelf kon zijn. Met deze fotoreportage wil ik graag het eenzijdige beeld van mensen met een beperking doorbreken. Ik leg hun kracht en persoonlijkheid vast.” Voor deze fotoreeks volgde ik bewoonster Margot. Ik heb eerst kennisgemaakt zonder mijn camera, daarna ben ik meerdere dagdelen bij haar langs geweest. Zo heb ik foto’s gemaakt op haar kamer, bij de gezamenlijke ruimtes en bij haar dagbesteding. Margot is een lief en open mens. Ze is vrij emotioneel en vertelt veel over haar familie. Ik zag overeenkomsten tussen haar en mijn broertje, dat vond ik mooi. Doordat Margot en ik meteen een goede klik hadden, mocht ik heel dichtbij komen. Ik heb daardoor veel foto’s kunnen maken. Het moeilijkste van dit project vond ik dan ook het selectieproces. Van één foto wist ik meteen dat het raak was. Het beeld van Margot in de blauwe jurk die ze van Johnny de Mol heeft gekregen. Daar is ze zo trots op! Margots foto’s zijn een mooi opstapje geweest, want inmiddels heb ik van Stichting de Iris groen licht gekregen om álle bewoners te fotograferen en meer de diepte in te gaan. Ook wil ik op korte termijn foto’s gaan maken van ouderen, omdat een foto in die levensfase heel waardevol kan zijn.’
